Kent u de film 'L'arroseur arrosé' (De besproeier besproeid) uit 1885 van de gebroeders Lumière ? Het is de eerste film ooit met een fictieve verhaallijn en de eerste comedy.

De plot is de volgende: een tuinman staat in de tuin te sproeien. Een kwajongen sluipt naar hem toe en gaat op de tuinslang staan. Het water stopt met uit de tuinslang stromen en de tuinman snapt niet wat er aan de hand is. Hij kijkt in de slang waar het water blijft. Dan stapt de jongen van de slang af en de tuinman krijgt de opnieuw stromende waterstraal in zijn gezicht.

Aan die film en dat plot moest ik aan denken toen ik kennis nam van het arrest van het Hof van Cassatie in de zaak Areopa/Ludo Pyis versus mij.

Na zeven jaar juridische belaging vanwege Areopa/Pyis en zijn raadslieden, het befaamde advocatenkantoor Nelissen Grade, waarbij list en bedrog (het poneren van pertinente onwaarheden voor de rechtbank, gestaafd met gemanipuleerde stukken) niet werden geschuwd, bevestigt het Hof van Cassatie met zijn arrest van 2/2/2010 de eerdere uitspraak van het Hof van Beroep in deze zaak: ik maakte me niet schuldig aan laster en eerroof jegens Areopa bvba en zijn zaakvoerder Ludo Pyis.

De definitieve, juridische, waarheid is dus dat al mij artikels over de zakelijke handel en wandel van Ludo Pyis/Areopa (zie HRMblogs.net/areopa) correct zijn en dat er geen sprake is van laster en eerroof.

Het Hof van beroep stelde in haar arrest (dat bevestigd want niet verbroken werd door het Hof van Cassatie) dat "de heer Ernst heeft gehandeld enkel met de journalistieke bedoeling om relevante informatie kenbaar te maken. (...) de informatie werd verspreid na behoorlijke controle van de bronnen en met inachtneming van de voorschriften inzake journalistieke deontologie."

Pyis/Areopa legden in juni 2003 een klacht met burgerlijke partijstelling neer tegen mij, wegens onder meer laster en eerroof en een rist andere (fantasierijke en juridisch ongerijmde) strafklachten : stalking, verspreiden van onjuiste informatie, afbrekende publiciteit, slechtmaking, schending van het briefgeheim en inbreuk op de eerlijke handelspraktijken. Na het onderzoek werd ik door de raadkamer buiten vervolging gesteld (dus niet doorverwezen naar de correctionele rechtbank) voor het geheel van de strafklachten.

In totaal verloren Pyis en zijn raadslieden niet minder dan zeven procedures. Tot tweemaal toe vroegen ze de raadkamer om bijkomende onderzoeksdaden. Dat werd, in eerste instantie en in beroep, geweigerd, want 'niet noodzakelijk om de waarheid te achterhalen'. Nadien beten ze in het zand met hun beroep tegen de uitspraak van de raadkamer (door doorverwijzing en buitenvervolgstelling) en met hun cassatieberoep. Ondertussen kregen ze ook van de kortgedingrechter twee keer ongelijk (op 11 juli 2008  en 29 april 2009). Met dat eerste kortgeding probeerden ze de verwijdering van alle artikels op HRMblogs.net/areopa te bekomen. Met het tweede kortgeding wilde men de publicatie van een specifiek artikel op HRMblogs.com ongedaan maken: De ploertenstreken van Areopa en zijn zaakvoerder Ludo Pyis (artikel dat gelijktijdig verscheen op MarcErnst.com onder de titel Hoe Areopa en zijn zaakvoerder Ludo Pyis mij en de Raad voor Journalistiek (een oor aan)naaiden). Twee keer besliste de kortgedingrechter daar anders over en de artikels staan, uiteraard, nog steeds online.

Wat een afgang, niet in het minst voor advocatenkantoor Nelissen Grade.

Nog meer ontluisterend voor 'zakenman' Ludo Pyis dan de ontknoping van deze juridische saga en dit strafproces (geding dat eigenlijk nooit had moeten/mogen plaatsvinden want de initiële strafklacht was ronduit hilarisch) is het feit dat ondertussen, onweerlegbaar, is aangetoond dat we hier te maken hebben met een geval van 'dief die roept: houd de dief'.

Wat Pyis mij verweet, maar waar hoegenaamd geen sprake van was, met name laster en eerroof, heeft immers hij zelf gepleegd jegens mij. Met name op/via rechtvanantwoord.com. De bewijzen hier van werden bekomen via gerechtelijke beschikking die de Internet Service Providers (ISP's) verplichtte om bekend te maken wie achter een rist anonieme web- en blogsites zat/zit die als enige doel hebben om laster over me te verspreiden.

Zo is zwart op wit bewezen dat de eerste versie van de lasterlijke website rechtvanantwoord.com, die van het verspreiden van onjuist- en onwaarheden over mij en mijn zakelijke initiatieven zijn handelsmerk heeft gemaakt (en als enige doel heeft me privé en zakelijk te schaden), is opgezet met een TypePad-account dat betaald werd met de MasterCard van Ludo Pyis.

De betrokkenheid van Ludo Pyis met Rechtvanantwoord.com blijkt ook uit ander feiten/bewijsstukken. Onder meer uit een tekstje dat op 8/11/2008 kortstondig online stond op Rechtvanantwoord.com. Het betreft een verslagje van een vergadering van de (tot op vandaag onbestaande) vzw 'Recht van antwoord'. De tekst luidde: 'Graag wil ik iedereen bedanken voor de aanwezigheid om (bedoeld wordt: op,  M.E.)  de eerste  vergadering van de werkgroep Persvrijheid van Recht van antwoord vzw. We sturen de notulen van de vergadering (en de foto's - bedankt An voor de digitale kiekjes)'. Die An is een foutje, het moet Anne zijn. Het betreft Anne-Marie Masscheleyn, de levensgezelin van Ludy Pyis en zaakvoerder van Business Excellence Center.

Dank zij het geklungel van Nelissen Grade beschikken we over een fax die tevens de samenwerking aantoont tussen Ludo Pyis, Filip De Saeger en Aexander Dresen in het kader van mijn juridische belaging. Op 26 november 2008 verzond advocatenkantoor Nelissen Grade per vergissing een fax (getekend door Yves Nelissen Grade zelf) naar mijn raadsman in plaats van naar de advocaat van Filip De Saeger. In dat onluisterende schrijven wordt gesteld "We blijven natuurlijk zeer enthousiast het idee verdedigen van een collectieve aanval versus de heer Ernst omdat dit ons toch wel meer krediet zal geven bij het Openbaar Ministerie."

Deze fax werd, zo wordt onderaan vermeld, ook verzonden naar CMS DeBacker. Dat is het advocatenkantoor van Alexander Dresen. Dresen heeft, net als De Saeger en Pyis, een eitje met me te pellen wegen voor hem onwelgevallige (maar correcte) artikels van mijn hand. Meer bepaald omwille van De negen levens van Alexander Dresen (LNM Media) en LNM Media (Alexander Dresen) failliet en dan toch niet. Binnenkort weer wel ?. Dresen is, net als De Saeger en Pyis, een serial gefailleerde en een nieuw faillissement hangt hem boven het hoofd (zie LNM Media (firma van Alexander Dresen) vraagt gerechtelijke reorganisatie aan).

Echte gerechtelijke stappen tegen mij hebben de raadslieden van Dresen, Alexis Hallemans Tom Heremans van kantoor CMS De Backer, nog niet tegen mij ondernomen. En zullen dat, bij gebrek aan juridische grond, ook moeilijk succesvol kunnen. Gezien de afloop van de strafklacht van Pyis en de evolutie van die van De Saeger zullen ze nog minder dan ooit geneigd zijn dat te doen..

Hallemans en Heremans hebben zich beperkt (sic) tot een laakbaar en intimiderende schrijven naar mezelf en naar de firma die deze website host om een artikel over Dresen offline te krijgen - poging die in beide gevallen mislukte en gebeurde met rammeldende 'juridische' argumenten. Ook richtten ze een even verwerpelijk schrijven naar de onderzoeksrechter belast met het onderzoek naar de strafklacht van De Saeger. Een onderzoeksrechter benaderen en daarbij aan stemmingsmakerij doen door hem te wijzen op feiten die totaal los staan van de zaak die hij onderzoekt is erg ongebruikelijk, om niet te zeggen totaal not done. Bovendien is het zinloos want de aangekaarte feiten, in de veronderstelling dat een strafrechtelijk misdrijf  zijn (wat niet het geval is) mogen op geen enkele manier de onderzoekrsrechter en nadien de magistraten (om te beginnen de susbstituut van de de procureur) beïnvloeden bij de beoordeling van het dossier waarover ze zich buigen.

Benieuwd naar wat een rechtbank over al deze bewijsstukken, en natuurlijk ook over het onmiskenbare lasterlijke (want onder meer anonieme) karakter van Rechtvanantwoord.com, zal denken. Want ooit komt de dag dat het trio Pyis-De Saeger-Dresen zich voor de rechtbank zal moeten verantwoorden voor hun (criminele) daden jegens mij. Dat wordt dan 'les arroseurs arrosé'. Of, om het in het Nederlands te zeggen: Boontje komt om z'n loontje.

Noot

Ik heb alle vertrouwen in de wijsheid van het Hof van Beroep inzake de klacht wegen laster en eerroof van Filip De Saeger. Evenmin als in het geval van Pyis/Areopa is er hier sprake van laster en eerroof (wel van eveneens kritische onderzoeksjournalistiek). Vermeende persdelicten dienen trouwens, zoals de (grond)wet het voorschrijft en door tal van jurisprudentie wordt bevestigd, door de assisenrechtbank be- en veroordeeld te worden. Een verbreking door het Hof van Beroep van de eerdere juridisch betwistbare veroordeling door de correctionele rechtbank in deze zaak is dan ook erg waarschijnlijk. Zie in dat verband de petitie op www.MarcErnst.com/foei.  U bent ook welkom bij de Facebook-groep Foei aan anonieme lastercampagnes op het internet - in  het bijzonder tegen kritische bloggers, publicisten en (burger)journalisten.